Wprowadzenie do stopów wysokotemperaturowych

Stopy wysokotemperaturowe odnoszą się do rodzaju materiałów metalowych opartych na żelazie, niklu i kobalcie, które mogą działać przez długi czas przy temperaturach powyżej 600°C i pod pewnymi obciążeniami; oraz mają wysoką wytrzymałość przy wysokich temperaturach, dobrą odporność na utlenianie i korozyjność, dobrą wytrzymałość na zmęczenie, twardość przy łamaniu oraz inne złożone właściwości. Stopy wysokotemperaturowe mają jednolitą strukturę austenityczną i oferują dobrą stabilność strukturalną oraz niezawodność w różnych temperaturach.

Na podstawie powyższych cech wydajnościowych oraz wysokiego stopnia legowania, stopy wysokotemperaturowe nazywane są również „superstopami” i są ważnym materiałem szeroko stosowanym w lotnictwie, kosmicznej, naftowej, chemii oraz w okrętostroju. Według elementów macierzystych, stopy wysokotemperaturowe dzielą się na oparte na żelazie, niklu, kobliku oraz inne stopy wysokotemperaturowe. Temperatura eksploatacyjna stali wysokotemperaturowych opartych na żelazie może osiągnąć zazwyczaj tylko 750~780°C. Dla części cierpliwych używanych przy wyższych temperaturach stosuje się stopy oparte na niklu i metalach ogniotrwałych. Stopy wysokotemperaturowe oparte na niklu zajmują wyjątkowo ważne miejsce we wszystkim zakresie stóp wysokotemperaturowych. Są szeroko stosowane do produkcji najgorętszych elementów silników odrzutowych samolotów pasażerskich oraz różnych przemysłowych turbin gazowych.