Εισαγωγή στα υψηλοθερμικά σφαιροειδή

Τα σύνθετα υψηλών θερμοκρασιών αναφέρονται σε ένα είδος μετάλλων που βασίζονται στο σίδερο, το νίκελο και το κόμπαρτο και μπορούν να λειτουργούν για μεγάλο διάστημα υπό υψηλές θερμοκρασίες άνω των 600°C και σε συγκεκριμένη ένταση, και να έχουν υψηλή ισχύ υψηλών θερμοκρασιών, καλή αντοχή στην οξείδωση και την επιθετικότητα, καλή απόδοση κατά την κόπωση, σπάσιμη αντοχή και άλλες συνολικές ιδιότητες. Τα σύνθετα υψηλών θερμοκρασιών έχουν μοναδική δομή αυστενίτη και διατηρούν καλή δομική σταθερότητα και λειτουργική αξιοπιστία σε διάφορες θερμοκρασίες.

Βασιζόμενοι στις παραπάνω χαρακτηριστικές απόδοσης και το υψηλό βαθμό χονδρώσεως των υψηλοθερμίας χάλυβδων, ονομάζονται επίσης "υπερχάλυβδες" και αποτελούν ένα σημαντικό υλικό που χρησιμοποιείται ευρέως στην αεροπορία, τη διαστημική, την πετρελαϊκή, την χημική βιομηχανία και τα πλοία. Σύμφωνα με τα στοιχειακά στοιχεία, οι χάλυβδες υψηλής θερμοκρασίας διαιρούναι σε σιδηροβάσειες, νικελιοβάσειες, κομβαλτιοβάσειες και άλλες χάλυβδες υψηλής θερμοκρασίας. Η λειτουργική θερμοκρασία των σιδηροβάσειων χάλυβδων υψηλής θερμοκρασίας μπορεί γενικά να φτάσει μόνο 750~780°C. Για θερμοαντοχικά μέρη που χρησιμοποιούνται σε υψηλότερες θερμοκρασίες, χρησιμοποιούνται νικελιοβάσειες και χάλυβδες με βάση ανθεκτικά μέταλλα. Οι νικελιοβάσειες χάλυβδες υψηλής θερμοκρασίας κατέχουν ιδιαίτερα σημαντική θέση στο σύνολο του πεδίου των χάλυβδων υψηλής θερμοκρασίας. Χρησιμοποιούνται ευρέως για την κατασκευή των ζεστότερων συστατικών των αεροπορικών κινητήρων μετάξυ και διάφορων βιομηχανικών αεριώδων τυμπάνων.